«در مدح حضرت فاطمه زهرا»

 

آنکه خاک قدمش بوسه گه دل ها بود 

دختر پاک نبی فاطمه زهرا بود

آنکه شب تا به سحر غرق عبودیت و راز 

ذکر می گفت به درگاه خدا زهرا بود

آنکه جان دو جهان ام ابیهایش خواند 

اسوه عصمت و مصداق حیا زهرا بود

آنکه در سجده گه عشق به محراب نماز 

نور می ریخت به سیمای سما زهرا بود

آنکه در عفت وی آیه تطهیر آمد 

همره خامس اولاد عبا زهرا بود

آنکه بدگوهر والا صدف خانه وحی 

مادر زینب و بانوی ولا زهرا بود

آنکه در غصب فدک با دل سرشار از غم 

کرد افشا ستم اهل جفا زهرا بود

آنکه هشتادودو روز از پس از مرگ پدرش 

گشت از این دهر غم آکنده رها زهرا بود

آنکه در باغ دلش چشمه حق زمزمه دانست 

کوثر مهر و عزیز دو سری زهرا بود

آنکه پیغمبر دین بضعه منی می گفت 

مظهر عاطفه و حجب و حیا زهرا بود

من چه گویم که سزاوار ثنایش باشد 

دانم این قدر که محبوب خدا زهرا بود.