تنها بهانه زندگیم

ای تو تنها بهانه زندگیم  

نیستی که ببینی چگونه بی تو تنها در غروب دلنواز کوچه باغ عاشقی قدم میزنم و شب بی تو غم آلود است...

نیستی که ببینی  بر سر قرار پا به پای آن درخت چنار پیر شدم و ابرهای عاشق چشمم در نبود تو بارانی است...

نیستی که ببینی گلزار دلم مدتهاست که بیابان شده است و عطشناک عشق توست

و نیستی که ببینی لعل لبانم بی تو پای آن درخت چنار عشق را به همراه خود به خوابگاه ابدی میبرد...

ولی این را بدان شاخه گل رز تو هنوز در دلم سرخ است.