الهی!

 

 

الهی! 

با خاطری خسته٬ دل به تو بسته٬ دست از غیر تو شسته و در انتظار رحمتت نشسته ام. 

بدهی کریمی٬ ندهی حکیمی٬ بخوانی شاکرم٬ برانی صابرم. 

الهی احوالم چنانست که می دانی و اعمالم چنین است که میبینی. 

نه پای گریز دارم و نه زبان ستیز٬ الهی مشتی خاک را چه شاید و از او چه برآید و با او چه باید؟ 

دستم بگیر یا ارحم الراحمین. التماس دعا

 

از فرمایشات امام رضا(ع)

 

امام رضا(ع) فرمودند: 

هرکس اندوه و مشکلی را از مومنی برطرف نماید٬ خداوند در روز قیامت اندوه را از قلبش برطرف سازد. 

به یاد او...

 

 سکوت سرد فاصله ها 

تنم را میلرزاند٬ 

به یاد روزهایی که بودنت را نفهمیدم... پدر 

 

زندگی 

تلخ ترین خواب من است 

خسته ام 

خسته از این خواب بلند.  

پایان یعنی...

  

 

 پایان یعنی آغاز دوباره 

سپردن ذهن به افکار تازه 

پیمودن راه های نرفته 

و دیدن، با نگاهی دیگر.  

پایان یعنی ورق زدن آنچه که گذشته 

و نوشتن درباره ی آنچه که آموختی 

و گفتن برای کسانی که تازه میخواهند آغاز کنند!  

پایان یعنی پختگی عشق 

باور کن...!  

پایان یعنی تکرار آغاز!

 

 

عید فطر مبارک

     روز آخر چقدر عرفانیست 

               چشمهایم عجیب بارانیست 

                         عطر جنت تمام شد افسوس 

                                   آخرین لحظه های مهمانیست. 

آرزوهایتان را بر آورده سازد آنکه ابری را میگریاند تا گلی بخندد. 

عید سعید فطر مبارک 

فریاد بی صدا

 

 خدایا خسته ام؛ قسم به این عشق، قسم به این اشک. 

چشمانم گریان است. 

اما بدان این اشک شوق نیست؛ 

اشک غم هم نیست. 

فراتر از این هاست. اشک خونِ این دلِ درمانده است. 

اشک دلتنگیست. 

این دلتنگی آغازش پیداست و پایانش ناپیدا. 

ای کاش این در به دری، از عشق معشوقم بود؛ نه از آغوش این دلی که مالامال غم است. 

پس این فرشته ی نجاتی که گویند، کجاست؟ نکند از آن هم محرومیم؟ 

احساسم میگوید هنوز امید با من است؛ اما عشق وجودم میگوید ناامیدی همدم من است. 

چه فریادهایی از درد بی کسی به آسمان رفت و آسمان نالید. 

چه خون دل ها شنید و بارید؛ همچو اشک جاری شد و زمین را خشکانید. 

ای داد و فریاد! 

نسیم وزید و احساس را برد. آتش شعله گرفت و آرزوهایم را سوزاند 

مرگ لبخند میزند؛ با اشاره نویدِ نفرت میدهد و 

من با شوق به استقبال مرگ میروم 

آری، یرانجام رسیدن به شوق رهایی من با مرگ بود؛ اما هیچ گاه نفهمیدم فرق من با دیگران در چه بود.

 التماس دعا

 

زهر هجر

 

جانا تو را که گفت که احوال ما مپرس 

بیگانه کرد و قصه ی هیچ آشنا مپرس 

زآنجا که لطف شامل و خلق کریم توست 

جرم نکرده عفو کن و ماجرا مپرس 

خواهی که روشنت شود احوال سوز ما 

از شمع پرس قصه ز باد هوا مپرس 

نقش حقوق خدمت و اخلاص و بندگی 

از لوح سینه محو کن و نام ما مپرس 

هیچ آگهی ز عالم درویشی اش نبود 

آن کس که با تو گفت که ئرویش را مپرس 

از ذلق پوش صومعه نقد طلب مجوی 

یعنی ز مفلسان سخن کیمیا مپرس 

در دفتر طبیب خرد باب عشق نیست 

ای دل به درد خو کن و نام دوا مپرس 

ما قصه ی سکندر و دارا نخوانده ایم 

از ما بجز حکایت مهر و وفا مپرس 

حافظ رسید موسم گل معرفت مگوی 

دریاب نقد وقت و ز چون و چرا مپرس. 

 

درد عشقی کشیده ام که مپرس 

زهر هجری چشیده ام که مپرس 

گشته ام در جهان و آخر کار 

دلبری برگزیده ام که مپرس 

آنچنان در هوای خاک درش 

میرود آب دیده ام که مپرس 

من به گوش خود از دهانش دوش 

سخنانی شنیده ام که مپرس 

سوی من لب چه میگزی که مگوی 

لب لعلی گزیده ام که مپرس 

بی تو در کلبه ی گدایی خویش 

رنج هایی کشیده ام که مپرس 

همچو حافظ غریب در ره عشق 

به مقامی رسده ام که مپرس.