دریای جان

هانی بیر یار وفادار منه یار اولسون... گوزه لیم سئویرم سنی...

دریای جان

هانی بیر یار وفادار منه یار اولسون... گوزه لیم سئویرم سنی...

دوستت دارم

دوستت دارم 

بی آنکه بدانی 

صادقانه و عاشقانه 

ماه من

از خورشید پرسیدم این نور چیست؟

او گفت:

که هزاران سال است که در عشق ماه میسوزم

و هر طلوع به خودم قول میدهم که دیگر امشب غروب نمیکنم

تا عشقم را به ماه پیشکش کنم

اما صد افسوس...!

هر شب ماه دیرتر می‌آید... 

        

میان ماه من تا ماه گردون        تفاوت از زمین تا آسمان است...

حلقه دار

 

پشت پا خوردم ز هرکس که گفت یار منه

                                    چون که دیدم روز و شب در پی آزار منه

هرکه دستی از محبت حلقه کرد بر گردنم

                                    دیدم این دست محبت حلقه ی دار منه. 

                 

منم عاشق

قطره ام

ناچیز ناچیزم

خسی هستم که روییده است در باغی پر از غنچه

منم عاشق

همان عشقی که معنایش نمی دانم

بسان ماهی سهراب

دچار بیکران آبی دریا

گرفتارم...  

 

دریای من

                         

دنیای من، دنیای دل، دنیای عشقست و جنون

سودای من، سودای دل، سودای عشقست و جنون

سوزم نگر، شورم ببین، وین آتش تورم ببین

سینای من، سینای دل، سینای عشقست و جنون

امشب سراپا آتشم، می با سبو سر می کشم

فردای من، فردای دل، فردای عشقست و جنون

اکنون که جوشان گشته ام، سیلی خروشان گشته ام

دریای من، دریای دل، دریای عشقست و جنون

در عاشقی دلخون شدم، آواره چون مجنون شدم

صحرای من، صحرای دل، صحرای عشقست و جنون

ای ساقی آشفته مو، با من سخن از می بگو

مینای من، مینای دل، مینای عشقست و جنون.

شعر از معینی کرمانشاهی