آرزوی آخر

 

هر صدا و هر سکوتی اونو یاد من میاره

می شکنه بغض ترانه غم رو گونه هام میباره

از همون نگاه اول آرزوی آخرم شد

حرفای قشنگ و ساده اش عاشقونه باورم شد

خیلی مهربونی اما نمی خوای با من بمونی

نمی دونی زندگیمی، نمی دونی، نمی دونی

اشتباه از من و دل بود، نه که قسمتم نبودی

حالا دیگه خیلی دیره می میرم بی تو به زودی

دلمو از قلم انداخت اون که صاحب دلم بود

منو دوست داشت ولی انگار اندازه اش یه ذره کم بود.