بی تو

 

مرگ را حس میکنم و افسوس که نیستی تا باز مرا در آغوش بکشی و با دستان پر مهرت نوازشم کنی، افسوس که نیستی تا با تو از یاد ببرم گریستن را، تا آخرین دم دوستت خواهم داشت.  

 

بادگیسوی مرا خواهد ربود
درهجوم خلوت یک روزسرد!

بی تومیمیرم میان اشکها
درغم بیهودگی از سوز درد
بی تو بغضی سرد روحم را گرفت
خنده هایم در حریر درد مُرد
قلب ویران مرا دست غمت
در شبی خاکستری تا مرگ بُرد
یادگار روزهای شاد من
لحظه ای آغوش بر یادم گشا
بی صدا دور از نگاه غصه ها
باز بر خیل خیال من بیا.